تفاوت طیف سنجی رامان و مادون قرمز (Infrared spectroscopy (IR))

 در واقع این دو روش مکمل هم هستند. زیرا گذاری که در رامان مجاز است ممکن است در IR ممنوع باشد و بالعکس. به همین دلیل می‌توان با به کار بردن هر دو تکنیک اجزای ساختاری و شیمیایی ترکیبات را مشخص کرد. معمولا برای اندازه‌گیری دو حالت انرژی ارتعاشی و ارتعاشی‌-چرخشی هر دو روش به کار گرفته می‌شوند. برخی از حالت‌های ارتعاشی هم رامان فعال هستند، هم IR فعال. که این موضوع به قطبش پذیری یک مولکول بستگی دارد. به طور کلی طیف سنجی رامان در ارتعاشات متقارن گروه‌های غیر قطبی بهتر عمل می‌کند، در حالی که طیف سنجی مادون قرمز فقط در مولکول‌هایی انجام پذیر است که ارتعاشات گروه‌های قطبی نامتقارن باشند. از طرفی در حالت IR فعال یک لرزش خاص موجب تغییر در گشتاور یا القای دو قطبی می‌شود. در حالی که در حالت رامان فعال ارتعاشاتی که قطبش پذیری مولکول را تغییر می‌دهند منجر به پراکندگی رامان می‌شود. گروه‌های عاملی مانند −C=C−، −C≡C−، −C≡N، −C−NO_۲، −C−S−، −S−S− و −C−X− (X=F, Cl, Br, I)− تغییرات قطبش پذیری شدیدی را نشان می‌دهند. بنابراین سیگنال‌های قوی رامان را ثبت می‌کنند.

به طور کلی طیف سنجی رامان با توجه به مزیت‌های آن کاربرد فراوانی دارد و در مقایسه با طیف سنجی IR‌ بیشتر به کار گرفته می‌شود.